The best and the most accurate prayer times app

ATHAN PRO

Quran app is a concentrate of the best quran reciters in the world

QURAN PRO

ZAKAT PRO

Fortress of the Muslim, Invocations from the Quran and Sunnah

HISN AL MUSLIM

Salah is a great way to learn how to pray salah!

SALAH LEARNING

عن جرير بن عبد الله رضي الله عنه قال‏:‏ بايعت رسول الله صلى الله عليه وسلم على إقام الصلاة، وإيتاء الزكاة، والنصح لكل مسلم‏.‏ (‏متفق عليه)‏ (رياض الصالحين 182).‏‏‏

Jarir bin 'Abdullah (May Allah be pleased with him) reported:
I made my covenant with Messenger of Allah (ﷺ) on the observance of Salat, payment of Zakat, and giving counsel to Muslim." [Al-Bukhari and Muslim][Riyad as-Salihin 182].

Jarîr Ibn ‘Abdullâh a dit : « J’ai fait acte d’allégeance au Messager de Dieu ﷺ en m’engageant à faire la prière selon toutes ses règles, à faire l’aumône et à être loyal dans mon conseil et dans mes sentiments envers tout Musulman ». 
(Unanimement reconnu authentique)[Riyad as-Salihin 182].

Cerîr b. Abdullah’tan (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Namaz kılmak, zekât vermek ve Müslüman olan herkese karşı samimi davranmak üzere Resûlullah’a ￼ biat ettim.
(B57 Buhârî, Îmân, 42; M199 Müslim, Îmân, 97) [Riyâzü’s-Sâlihîn 182].

0xffffff

Hadith of the Day

Picture of the Day

0xfefefe

App of the Day

Video of the Day

وعن العباس سهل بن سعد الساعدي رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال يوم خيبر‏:‏ ‏"‏لأعطين الراية غداً رجلا يفتح الله على يديه، يحب الله ورسوله، ويحبه الله ورسوله‏"‏ فبات الناس يدوكون ليلتهم أيهم يعطاها‏.‏ فلما أصبح الناس غدوا على رسول الله صلى الله عليه وسلم‏:‏ كلهم يرجو أن يعطاها، فقال‏:‏ ‏"‏أين علي بن أبى طالب‏؟‏‏"‏ فقيل‏:‏ يا رسول الله هو يشتكي عينيه قال‏:‏ ‏"‏فأرسلوا إليه‏"‏ فأتي به ، فبصق رسول الله صلى الله عليه وسلم في عينيه، ودعا له، فبرأ حتى كأن لم يكن به وجع، فأعطاه الراية‏.‏ فقال علي رضي الله عنه ‏:‏ يا رسول الله أقاتلهم حتى يكونوا مثلنا‏؟‏ فقال‏:‏ ‏"‏انفذ على رسلك حتى تنزل بساحتهم، ثم ادعهم إلى الإسلام، وأخبرهم بما يجب عليهم من حق الله تعالى فيه، فوالله لأن يهدي الله بك رجلاً واحداً خير لك من حمر النعم‏"‏ 
‏‏(‏متفق عليه‏)(رياض الصالحين 175).‏‏‏

Sahl bin Sa'd (May Allah be pleased with him) reported:
Messenger of Allah (ﷺ) said on the day of the Khaibar Battle, "I will give this banner to a person at whose hands Allah will grant victory; a man who loves Allah and His Messenger (ﷺ), and Allah and His Messenger love him also." The people spent the night thinking as to whom it would be given. When it was morning, the people hastened to Messenger of Allah (ﷺ). Every one of them was hoping that the banner would be given to him. He (the Prophet (ﷺ)) asked, "Where is 'Ali bin Abu Talib?" They said: "O Messenger of Allah! His eyes are sore." He (ﷺ) then sent for him and when he came, Messenger of Allah (ﷺ) applied his saliva to his eyes and supplicated. 'Ali (May Allah be pleased with him) recovered as if he had no ailment at all. He (ﷺ) conferred upon him the banner. 'Ali (May Allah be pleased with him) said: ''O Messenger of Allah, shall I fight against them until they are like us?" Thereupon he (the Prophet (ﷺ)) said, "Advance cautiously until you reach their open places; thereafter, invite them to Islam and inform them what is obligatory for them from the Rights of Allah, for, by Allah, if Allah guides even one person through you that is better for you than possessing a whole lot of red camels".
[Al- Bukhari and Muslim][Riyad as-Salihin 175].

D’après Sahl Ibn Da’d Assa’di (RA) le Messager de Dieu ﷺ a dit le jour de la bataille de Khaybar : « Je vais certainement donner cet étendard demain à un homme par l’entreprise qui Dieu nous donnera victoire. C’est un homme qui aime Dieu et Son Messager et que Dieu ﷺ et son Messager aiment. » Les gens ont passer toute la nuit à se demander quel serait cet heureux mortel. A qui d’entre eux allait-on donner l’étendard ? Le lendemain matin, ils se dirigèrent vers le Messager de
Dieu espèrent chacun avoir cet insigne d’honneur. Il dit : « Ou est ‘Ali Ibn Abi Taleb ? » On dit : « O Messager de
Dieu ! Il a les yeux malades. » Il dit : « Envoyer quelqu’un l’appeler ! » On l’amena donc et le Messager de Dieu ﷺ lui cracha dans les yeux tout en priant Dieu de le guérir. Il guérit effectivement comme si il n’avait jamais eu mal aux yeux. Il lui remit la bannière. ‘Ali (RA) dit : « Dois-je les combattre jusqu’à ce qu’ils embrassent l’Islam ? » Il dit : « Mets-toi en marche posément jusqu’à ce que tu arrives à leur terre et invite-les à l’Islam. Informe-les des devoirs qu’ils auront vis-à-vis de Dieu exalté à la suite de leur conversion. Par Dieu, quand Dieu met grâce à toi quelqu’un sur la bonne voie, cela est certes meilleur pour toi que les plus précieuses richesses de ce monde (mot à mot : les chamelles rouges) ». 
(Unanimement reconnu authentique) [Riyad as-Salihin 175].

Ebu’l-Abbâs Sehl b. Sa’d es-Sâidî (ra) anlatıyor:
Resûlullah ￼ Hayber Savaşı’nda:
Bu sancağı yarın öyle bir zata vereceğim ki Allah onun eliyle (Hayber’i) fethedecek; o, Allah’ı ve Peygamberi’ni sever, Allah ve Peygamberi de onu sever, dedi. Bunun üzerine halk geceyi, sancak acaba kime verilecek diye konuşarak geçirdiler. Sabaha çıkınca her biri sancak kendisine verilir ümidiyle koşarak Peygamber’in ￼ yanına gitti. Peygamber ￼ :
–Ali b. Ebû Tâlib nerede, dedi. Ey Allah’ın Resûlü, o, gözlerinden rahatsız dediler. Peygamber ￼ :
–Ona birini gönderin, buyurdu. Bunun üzerine Ali getirildi, Resûlullah onun gözüne okuyup üfledi, tükürük sürdü ve iyileşmesi için dua etti. Ali’nin gözü iyileşti, hiç ağrı çekmemiş gibi oldu. Peygamber ￼ sancağı ona verdi.
Bunun üzerine Ali (ra):
￼–Yâ Resûlallah, (onlar) bizim gibi (Müslüman) oluncaya kadar onlarla savaşacak mıyım, dedi. Peygamber ￼ :
–Onların yanlarına acele etmeden var, sonra onları İslâm’a çağır ve Allah’ın hakkı olan ve yerine getirilmesi gereken yükümlülüklerini söyle. Allah’a yemin ederim ki, Allah’ın bir kimseye senin aracılığınla hidayet vermesi, senin için kırmızı develere sahip olmaktan daha hayırlıdır, dedi.
(M6223 Müslim, Fedâilü’s-sahâbe, 34; B3701 Buhârî, Fedâilü’s-sahâbe, 9) [Riyâzü’s-Sâlihîn 175].

وعن أبي هريرة رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال‏:‏ ‏ "‏من دعا إلى هدى كان له من الأجر مثل أجور من تبعه لا ينقص ذلك من أجورهم شيئاً، ومن دعا إلى ضلالة كان عليه من الإثم مثل آثام من تبعه لا ينقص ذلك من آثامهم شيئاً‏"‏ ‏‏(‏رواه مسلم)(رياض الصالحين 174).‏‏‏

Abu Hurairah (May Allah be pleased with him) reported:
Messenger of Allah (ﷺ) said, "If anyone calls others to follow right guidance, his reward will be equivalent to those who follow him (in righteousness) without their reward being diminished in any respect, and if anyone invites others to follow error, the sin, will be equivalent to that of the people who follow him (in sinfulness) without their sins being diminished in any respect".
[Muslim] [Riyad as-Salihin 174].

D’après Abou Hourayra (RA), le Messager de Dieu ﷺ a dit : « Celui qui appelle à une bonne voie se voit attribuer l’égal du salaire de celui qui la fait. » 
(Rapporté par Moslem) [Riyad as-Salihin 174].

Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah ￼ şöyle buyurmuştur:
Doğru yola çağıran kimseye kendisine uyanların sevabı gibi sevap verilir. Bununla beraber onların sevabından hiçbir şey eksilmez. Sapıklığa çağıran kimseye de ona uyanların günahı gibi günah verilir. Bununla beraber ona uyanların günahlarından hiçbir şey eksilmez.
(M6804 Müslim, İlim, 16) [Riyâzü’s-Sâlihîn 174].

عن أبي عمرو، جرير بن عبد الله، رضي الله عنه ، قال‏:‏ كنا في صدر النهار عند رسول الله، صلى الله عليه وسلم، فجاءه قوم عراة مجتابي النمار، أو العباء، متقلدي السيوف، عامتهم من مضر، بل كلهم من مضر؛ فتمعر وجه رسول الله، صلى الله عليه وسلم، لما رأى بهم من الفاقة؛ فدخل ثم خرج، فأمر بلالاً فأذن وأقام، فصلى ثم خطب؛ فقال‏:‏ ‏{‏يا أيها الناس اتقوا ربكم الذي خلقكم من نفس واحدة‏}‏ إلى آخر الآية‏:‏ ‏{‏إن الله كان عليكم رقيبا‏}‏، والآية الأخرى التي في آخر الحشر‏:‏ ‏{‏يا أيها الذين آمنوا اتقوا الله ولتنظر نفس ما قدمت لغد‏}‏ تصدق رجل من ديناره من درهمه من ثوبه من صاع بره من صاع تمره _حتى قال _ ولو بشق تمرة ‏,‏فجاء رجل من الأنصار بصرة كادت كفه تعجز عنها، بل قد عجزت، ثم تتابع الناس حتى رأيت كومين من طعام وثياب، حتى رأيت وجه رسول الله، صلى الله عليه وسلم، يتهلل كأنه مذهبة، فقال رسول الله، صلى الله عليه وسلم، ‏ "‏ من سن في الإسلام سنة حسنة فله أجرها، وأجر من عمل بها من بعده من غير أن يقنص من أجورهم شيء، ومن سن في الإسلام سنة سيئة كان عليه وزرها ووزر من عمل بها من بعده من غير أن ينقص من أوزارهم شيء‏"‏ (‏رواه مسلم)(رياض الصالحين 171).‏‏‏

Jarir bin 'Abdullah (May Allah be pleased with him) reported:
We were with Messenger of Allah (ﷺ) shortly after dawn when there came to him some people clad in woollen rags, or covered with sleeveless blankets; and with swords hanging down from their necks. Most of them rather, all of them, belonged to the Mudar tribe. The face of the Prophet (ﷺ) changed when he saw them starving. Then he went into his house and came out; then he commanded Bilal (May Allah be pleased with him) to proclaim Adhan (call to prayers). So he proclaimed Adhan and recited Iqamah and the Prophet (ﷺ) led the Salat. Then he delivered a Khutbah saying, "O mankind! Be dutiful to your Rubb, Who created you from a single person (Adam), and from him (Adam) He created his wife (Eve), and from them both He created many men and women; and fear Allah through Whom you demand your (natural) rights, and do not sever the relations of kinship. Surely, Allah is Ever an All-Watcher over you." (4:1) He also recited the Ayah which is in the end of Surat Al-Hashr: "O you who believe! Fear Allah and keep your duty to Him. And let every one look what he has sent forth for the tomorrow". (59:18). Thereafter, every man gave in charity Dinar, Dirham, clothes, measure-fulls of wheat and measure-fulls of dates till he said: "(Give in charity) be it half a date". Then a man of the Ansar came with a bag which was difficult for him to hold in his hand. Thereafter, the people came successively (with charity) till I saw two heaps of food and clothes. I noticed that the face of Messenger of Allah (ﷺ) was glowing like that of the bright moon or glittering gold. Then he (ﷺ) said, "Whosoever introduces a good practice in Islam, there is for him its reward and the reward of those who act upon it after him without anything being diminished from their rewards. And whosoever introduces an evil practice in Islam, will shoulder its sin and the sins of all those who will act upon it, without diminishing in any way their burden"
[Muslim] [Riyad as-Salihin 171].

Jarir Ibn ‘Abdullah (RA) a dit : « Nous étions au beau milieu de la journée chez le Messager de Dieu ﷺ quand vinrent à lui des gens n’ayant pour vêtements qu’une couverture de laine ayant un trou par où passait leur tête. Ils portaient des sabres en bandoulière et la plupart d’entre eux, ou plutôt tous, étaient de la tribu de Moudar (l’une des plus nobles tribus
arabes et à laquelle appartenait le Prophète). Le mécontentement parut alors sur le visage du Messager de Dieu ﷺ du fait de leur pauvreté extrême. Il entra chez lui puis en ressortit et dit à Bilal de faire les deux appels à la prière. Il pria avec les gens puis leur adressa ce sermon : « O gens ! Craignez votre Seigneur qui vous a créés à partir d’un seul et même souffle vital. Il lui en crée sa propre épouse et Il dissémina à partir d’eux des hommes en grand nombre et des femmes ainsi que les matrices (les liens de parenté) car Dieu vous observe en permanence » (S4.V1). Puis il récita cet autre verset qui se trouve à la fin de la Sourate 59 (le grand rassemblement) : « O vous qui avez cru ! Craignez pieusement Dieu et que chaque être voie bien ce qu’il a avancé pour demain » (S59.V18). Que l’un de vous fasse aumône de son dinar, de son dirhrem, de ses vêtements, de sa poignée de blé, de sa poignée de dattes jusqu’à ce qu’il dit : « Même d’un morceau de datte ». Quelqu’un
des Ansârs (les premiers habitants de Médine) apporté une bourse qui faillit remplir la main du Prophète ou qui la remplit de fait. Puis les gens défilèrent avec leurs aumônes si bien que je vis deux tas d’aliments et de vêtements. Je vis alors
le visage du Messager de Dieu ﷺ resplendir de joie et il dit : « Celui qui institue en Islam une bonne coutume, a sa récompense et celle de tous ceux qui agissent selon elle auprès de lui, sans que cela diminue rien de leur propre salaire. De même que celui qui institue en Islam une mauvaise coutume en supporte le péché ainsi que celui de tous ceux qui agissent après lui selon cette coutume sans rien diminuer de leur propre péché ». (Rapporté par Moslem) [Riyad as-Salihin 171].

Ebû Amr Cerîr b. Abdullah (ra) anlatıyor:
Bir sabah Resûlullah’ın ￼ huzurunda idik. Yanına üstleri açık bir topluluk geldi. Yünden yapılmış çizgili kumaşı ortasından delerek başlarına geçirmişler [yahut aba giymişler] ve kılıç kuşanmışlardı. Çoğu, belki de hepsi Mudar kabilesinden olan bu kimseleri, böyle yokluk içinde görünce, Peygamberimizin benzi attı, bir içeri girdi, bir dışarı çıktı. Sonra Bilâl’e emretti, o da ezan okudu ve kamet getirdi, sonra Peygamber ￼ namaz kıldı, ardından da bir konuşma yaptı:
￼“Ey insanlar, sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan, ikisinden birçok erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının. Kendisi adına birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan sakının. Şüphesiz Allah
sizi görüp, gözetmektedir.”32 meâlindeki âyetle Haşr sûresindeki: “Ey iman edenler, Allah’a karşı gelmekten sakının ve herkes, yarın için önceden
ne göndermiş olduğuna baksın.”33 (meâlindeki) âyeti okudu ve “Herkes altınından, gümüşünden, giysisinden, bir sâ’ buğdayından ve bir sâ’ hurmasından sadaka versin.” dedi ve “Yarım hurma bile olsa sadaka versin.” sözünü ilave etti. Bunun üzerine ensardan bir adam bir torba getirdi; o kadar ağırdı ki, zorla kaldırıyordu, hatta kaldıramıyordu bile. Sonra halk sökün etti [herkes peş peşe gücü yettiği kadar sadaka getirdi], yiyecek ve giyecekten iki büyük yığın toplandığını gördüm; sevincinden Resûlullah’ın yüzü gülüyordu, âdeta altın gibi parlıyordu. Resûlullah ￼ , “Müslümanlıkta iyi bir çığır açan kimseye açtığı çığırın sevabı verileceği gibi, o yolda gidenlerin sevabı da verilir; bununla beraber onların sevabından da hiçbir şey eksilmez. Müslümanlıkta kötü bir çığır açan kimseye açtığı çığırın günahı yüklendiği gibi, kendisinden sonra o yolda gidenlerin günahı da yüklenir; bununla beraber onların günahı da eksilmez.” buyurdu.
(M2351 Müslim, Zekât, 69) [Riyâzü’s-Sâlihîn 171].

وعن جابر، رضي الله عنه ، كان رسول الله، صلى الله عليه وسلم، إذا خطب احمرت عيناه، وعلا صوته، واشتد غضبه، حتى كأنه منذر جيش يقول‏:‏ ‏"‏صبحكم ومساكم‏"‏ ويقول‏:‏ ‏"‏بعثت أنا والساعة كهاتين‏"‏ ويقرن بين أصبعيه؛ السبابة والوسطى، ويقول‏:‏ ‏"‏أما بعد؛ فإن خير الحديث كتاب الله وخير الهدى هدى محمد، صلى الله عليه وسلم، وشر الأمور محدثاتها، وكل بدعة ضلالة‏"‏ ثم يقول‏:‏ ‏"‏أنا أولى بكل مؤمن من نفسه‏.‏ من ترك مالاً فلأهله، ومن ترك ديناً أو ضياعاً فإلي وعلى‏"‏ (‏رواه مسلم)(رياض الصالحين 170).‏‏‏

وعن العرباض بن سارية، رضي الله عنه ، حديثة السابق في باب المحافظة على السنة‏.

Jabir (May Allah be pleased with him) reported:
Whenever the Messenger of Allah (ﷺ) delivered a Khutbah, his eyes would become red, his tone loud and he showed anger as if he were warning us against an army. He (ﷺ) would say, "The enemy is about to attack you in the morning and the enemy is advancing against you in the evening". He would further say, "I am sent with the final Hour like these two fingers of mine." Messenger of Allah (ﷺ) held up his index finger and the middle finger together to illustrate. He used to add: "To proceed, the best speech is the Book of Allah and the best guidance is the guidance of Muhammad (ﷺ), the worst practice is the introduction of new practices in Islam and every Bid'ah is a misguidance". He would also say, "I am, in respect of rights, nearer to every believer than his own self. He who leaves an estate, it belongs to his heirs, and he who leaves a debt, it is my responsibility to pay it off." [Muslim]. Same Hadith as reported by 'Irbad bin Sariyah (May Allah be pleased with him) has already been recorded in the previous chapter regarding safeguarding the Sunnah of the Prophet (ﷺ).
(See Hadith number 158) [Riyad as-Salihin 170].

Jaber (RA) a dit : « Quand le Messager de Dieu ﷺ faisait un discours, ses yeux devenaient rouges, sa voix s’élevait et sa colère devenait grande comme quelqu’un qui nous annoncerait l’arrivée imminente de l’ennemi, disant : « L’armée ennemi va vous attaquer ce matin ou ce soir ». Il disait : « J’ai été envoyé en même temps que l’Heure à l’image de ces deux doigts (et il réunissait l’index et le majeur) ». Il poursuivit en disant : « Or donc ! Le meilleur discours est le Livre de Dieu, la
meilleure direction est celle de Mohammad ﷺ et les pires choses sont les créations nouvelles. Toute innovation est source d’égarement ». Puis il disait : « Je suis plus digne de l’amour et de l’obéissance des Croyants que leurs propres personnes. Celui qui laisse des dettes ou des personnes à charge, c’est moi qui assume les unes et pourvois aux besoins des autres ». (Rapporté par Moslem) [Riyad as-Salihin 170].

Câbir (ra) anlatıyor:
Resûlullah ￼ hutbe irad ederken gözleri kızarır, sesi yükselir ve “(Düşman yağma etmek için) sabah ve akşam geliyor, kendinizi koruyun!” diye ordusuna seslenen kumandan gibi hiddeti artar ve şehâdet parmağıyla orta parmağını birleştirerek “Ben peygamber olarak gönderildim, kıyametle aram işte şu iki parmak gibi yakındır.” buyururdu. Sonra da: Sözlerin en hayırlısı Allah’ın Kitabı’dır, yolların en hayırlısı ise , Muhammed’in yoludur. İşlerin en kötüleri sonradan uydurulan şeylerdir; her bidat dalalettir.” derdi. En sonra da: “Ben, her bir mümine kendisinden daha yakınım (haklarını daha çok korurum). Bir kimse mal bırakırsa yakınlarına aittir; borç ve bakıma muhtaç yakınlarını bırakacak olursa, onları üstlenmek benim görevimdir.” derdi. (M2005 Müslim, Cum’a, 43) [Riyâzü’s-Sâlihîn 170].

عن أبي هريرة، رضي الله عنه ، قال‏:‏ لما نزلت على رسول الله، صلى الله عليه وسلم ‏:‏ ‏{‏ لله ما في السموات وما في الأرض وإن تبدوا ما في أنفسكم أو تخفوه يحاسبكم به الله‏}‏ الآية ‏(‏‏(‏البقرة‏:‏283‏)‏‏)‏ أشتد ذلك على أصحاب رسول الله، صلى الله عليه وسلم، فأتوا رسول الله ، صلى الله عليه وسلم، ثم بركوا على الركب فقالوا‏:‏ أي رسول الله كلفنا من الأعمال مانطيق‏:‏ الصلاة والجهاد والصيام والصدقة، وقد أنزلت عليك هذه الآية ولا نطيقها‏.‏ قال رسول الله، صلى الله عليه وسلم‏:‏ ‏"‏أتريدون أن تقولوا كما قال‏:‏ أهل الكتابين من قبلكم‏:‏ سمعنا وعصينا‏؟‏ بل قولوا‏:‏ سمعنا وأطعنا غفرانك ربنا وإليك المصير‏"‏ فلما اقترأها القوم، وذلت بها ألسنتهم؛ أنزل الله تعالى في إثرها‏:‏ ‏{‏آمن الرسول بما أنزل إليه من ربه والمؤمنون كل آمن بالله وملائكته وكتبه ورسله لا نفرق بين أحد من رسله وقالوا سمعنا وأطعنا غفرانك ربنا وإليك المصير‏}‏ فلما فعلوا ذلك نسخها الله تعالى؛ فأنزل الله عز وجل‏:‏ ‏{‏لايكلف الله نفسا إلا وسعها لها ما كسبت وعليها ما اكتسبت ، ربنا لا تؤاخذنا إن نسينا أو أخطأنا‏}‏ قال‏:‏ نعم ‏{‏ ربنا ولا تحمل علينا إصراً كما حملته على الذين من قبلنا ‏}‏ قال‏:‏ نعم ‏{‏ ربنا ولا تحملنا ما لا طاقة لنا به‏}‏ قال ‏:‏ نعم ‏{‏واعف عنا واغفر لنا وارحمنا أنت مولانا فانصرنا على القوم الكافرين ‏}‏ قال‏:‏ نعم‏"‏ ‏‏(‏رواه مسلم)(رياض الصالحين 168).‏‏‏

Abu Hurairah (May Allah be pleased with him) reported:
When it was revealed to Messenger of Allah (ﷺ): "To Allah belongs all that is in the heavens and all that is on the earth, and whether you disclose what is in your own selves or conceal it, Allah will call you to account for it," the Companions of Messenger of Allah (ﷺ) felt it hard and severe and they came to Messenger of Allah (ﷺ) and sat down on their knees and said: "O Messenger of Allah, we were assigned some duties which were within our power to perform, such as Salat (prayer), Saum (fasting), Jihad (striving in the Cause of Allah), Sadaqah (charity). Then this (the above mentioned) Verse was revealed to you and it is beyond our power to live up to it." Messenger of Allah (ﷺ) said, "Do you want to say what the people of two Books (Jews and Christians) said before you: 'We hear and disobey?' You should rather say: 'We hear and we obey, we seek forgiveness, our Rubb and unto You is the return."' And they said: "We hear and we obey, (we seek) Your forgiveness, our Rubb! And unto You is the return." When the people recited it and it smoothly flowed on their tongues, then Allah revealed immediately afterwards: "The Messenger (Muhammad (ﷺ)) believes in what has been sent down to him from his Rubb, and (so do) the believers. Each one believes in Allah, His Angels, His Books, and His Messengers. (They say), 'We make no distinction between one another of His Messengers' - and they say, 'We hear, and we obey. (We seek) Your forgiveness, our Rubb, and to You is the return (of all)". When they did that, Allah abrogated this (Ayah) and Allah the Great revealed: "Allah burdens not a person beyond his scope. He gets reward for that (good) which he has earned, and he is punished for that (evil) which he has earned." (The Prophet (ﷺ) said): "Yes. 'Our Rubb! Lay not on us a burden like that which You did lay on those before us (Jews and Christians)". (The Prophet (ﷺ) said): "Yes. 'Our Rubb! Put not on us a burden greater than we have strength to bear". (The Prophet (ﷺ) said): "Yes. 'Pardon us and grant us forgiveness. Have mercy on us. You are our Maula (Patron, Supporter and Protector) and give us victory over the disbelieving people".

He (the Prophet (ﷺ)) said: "Yes".
[Muslim][Riyad as-Salihin 168].

Abou Hourayra (RA) a dit : « Quand fut descendu sur le Messager de Dieu ﷺ le verset suivant : « C’est a Dieu qu’appartient ce qui est dans les cieux et dans la Terre. Que vous montriez ce qui est en vous-mêmes ou que vous le cachiez,
Dieu vous jugera là-dessus (2/284). » cela pesa lourdement aux Compagnons du Messager de Dieu . Ils se rendirent auprès de lui et s’accroupirent (en signe d’humilité). Ils dirent : « O Messager de Dieu ! On nous a imposé des actions que nous sommes capables de faire : la prière, la guerre sainte, le jeûne et l’aumône. Voilà maintenant qu’on fait descendre sur
toi un verset que nous ne pouvons supporter. » le Messager de Dieu dit : « Voulez-vous donc dire comme ont dit les gens des deux Livres précédents (juifs et chrétiens) : « Nous avons entendu et nous avons désobéi ? » Mais dites plutôt : « Nous avons entendu et nous avons obéi, Ton absolution notre Seigneur ! C’est vers toi la destinée. » Quand ces gens récitèrent à leur tour ces paroles et que leurs langues s’y furent pliées, Dieu fit descendre le verset suivants : « e Messager a cru à ce qui lui a été descendu de la part de son Seigneur, ainsi que les Croyants. Tous ont cru en Dieu, à ces Anges, à ces Livres et à ces Messagers. Nous ne faisons aucune différence entre ces Messagers. » Ils dirent : « Nous avons entendu et nous avons désobéi ? » Mais dites plutôt : « Nous avons entendu et nous avons obéi, Ton absolution notre Seigneur ! C’est vers toi la destinée. » Quand ils mirent ce verset en pratique, Dieu le fit suivre di verset suivant : « Dieu ne charge une âme que selon sa capacité. Elle a pour elle ce qu’elle a reçu et elle a contre elle ce qu’elle a acquis. Notre Seigneur ! Ne nous en tiens pas rigueur si nous avons oublié ou fauté. » (Dieu dit oui) « Notre Seigneur ! Ne nous fait pas supporter une lourde charge comme Tu l’as fait supporter à ceux qui nous ont devancés. » (Dieu dit oui) « Notre Seigneur ! Ne nous impose pas ce qui est au-dessus de nos forces. » (Dieu dit oui) « Donne-nous Ton pardon, Ton absolution et Ta miséricorde. Tu es notre Maître ; donne-nous la victoire sur les gens mécréant. » (Il dit oui) (Moslem) [Riyad as-Salihin 168].

Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:
Resûlullah’a   , “Göklerdeki her şey, yerdeki her şey Allah’ındır. İçinizdekini açığa vursanız da, gizleseniz de Allah sizi, onunla sorguya çeker; dilediğini bağışlar, dilediğine azap eder. Allah’ın gücü her şeye yeter.”29 âyeti nâzil olunca, bu durum, Allah Resûlü’nün   ashâbına ağır geldi. Bundan sonra Resûlullah’a gelip diz çöktüler ve:
–Yâ Resûlallah şimdiye dek, namaz, cihad, oruç ve sadaka gibi gücümüz yeten amellerle yükümlü tutuluyorduk. Şimdi ise (hatıra gelen şeylerden de sorumlu tutulacağımızı belirten) bu âyet indi, bizim buna gücümüz yetmez, dediler. Resûlullah   şöyle buyurdu:
Sizden önceki kitap ehlinin dedikleri gibi “İşittik, fakat söz dinlemeyeceğiz” mi demek istiyorsunuz? (Öyle demeyin) bilakis “işittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz, bizi bağışla, bize mağfiret et, nihayet sana varacağız.” deyin. Onlar bu sözleri okuyup (işittik ve itaat ettik) demeye alıştıktan sonra Allah Teâlâ şu âyeti indirdi:
“Peygamber, Rabbinden kendisine indirilene iman etti, müminler de (iman ettiler). Her biri Allah’a, meleklerine, kitaplarına ve peygamberlerine iman ettiler ve şöyle dediler: “Onun peygamberlerinden hiçbirini (diğerinden) ayırt etmeyiz.” Yine “İşittik ve itaat ettik. Ey Rabbimiz, senden bağışlanma dileriz. Sonunda dönüş yalnız sanadır.” dediler.”30 Ashâb bu sözü söylemeye alışınca Allah Teâlâ bu âyeti neshetti ve şu âyeti indirdi: “Allah, bir kimseyi ancak gücünün yettiği şeyle yükümlü kılar. Onun kazandığı iyilik kendi yararına, kötülük de kendi zararınadır. (Şöyle diyerek dua ediniz): Rabbimiz, unutur veya yanılırsak bizi sorumlu tutma. (Allah, evet, dedi). Rabbimiz, bize, bizden öncekilere yüklediğin gibi ağır yük yükleme. (Allah, evet, dedi). Rabbimiz, bize gücümüzün yetmediği şeyleri yükleme. (Allah, evet, dedi). Bizi affet, bizi bağışla, bize acı. Sen bizim Mevlâmızsın. Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et. (Allah, evet, dedi).”31
(M329 Müslim, Îmân, 199) [Riyâzü’s-Sâlihîn 168].

Surat Al-Kahf

Photo by Javier Allegue Barros on Unsplash

Ramadan 2022

عن أبي موس رضي الله عنه ، عن النبي صلى الله عليه وسلم قال‏:‏ ‏"‏على كل مسلم صدقة‏"‏ قال ‏:‏ أرأيت إن لم يجد‏؟‏ قال‏:‏ أرأيت إن لم يستطع‏؟‏ قال‏:‏ ‏"‏يعين ذا الحاجة الملهوف‏"‏ قال‏:‏ أرأيت إن لم يستطع‏؟‏ قال‏:‏ ‏"‏يأمر بالمعروف أو الخير‏"‏ قال ‏:‏ أرأيت إن لم يفعل‏؟‏ قال‏:‏ يمسك عن الشر فإنها صدقة‏"‏ (‏متفق عليه‏‏)‏ (رياض الصالحين 141).‏

Abu Musa Al-Ash'ari (May Allah be pleased with him) reported:
The Prophet (ﷺ) said, "Giving in charity is an obligation upon every Muslim". It was said (to him): "What about one who does not find (the means) to do so?" He (ﷺ) said, "Let him work with his hands, thus doing benefit to himself and give in charity." It was said to him: "What if he does not have (the means) to do so?" He (ﷺ) said, "Then let him assist the needy, the aggrieved." It was said: "What about if he cannot even do this?" He (ﷺ) said, "Then he should enjoin good." He was asked: "What if he cannot do that?" He (the Prophet (ﷺ)) said, "He should then abstain from evil, for verily, that is a charity from him".  [Al-Bukhari and Muslim] [Riyad as-Salihin 141].

Selon Abiu Moussa (RA), le Prophète ﷺ a dit : « Chaque Musulman est redevable d’une aumône ». On dit : « Et s’il n’en a pas les moyens ? » Il dit : « Il travaille de ses deux mains. Il se fait ainsi du bien à lui-même et peut faire l’aumône ». On dit: «Et s’il en est incapable?» Il dit: «Il aide autrui à atteindre ce qui lui tient à cœur». On dit: «Et s’il en est incapable ? » Il dit : « Il prescrit le bien » On dit : « Et s’il ne le fait pas ? » Il dit : « Il s’abstient de faire le mal et c’est déjà pour lui une aumône ». (Unanimement reconnu authentique) [Riyad as-Salihin 141].

Ebû Mûsâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber ￼ :
–Her Müslümanın sadaka vermesi gerekir, buyurdu. Ebû Mûsâ; –Verecek bir şey bulamazsa (ne yapsın), dedi.
–Çalışsın, hem kendisi faydalanır, hem de sadaka vermiş olur, buyurdu. Ebû Mûsâ; –Yapamazsa, dedi.
–Sıkıntıya düşmüş, muhtaç birine yardım etsin, buyurdu. Ebû Mûsâ;
–Bu da elinden gelmezse, dedi.
–İyi yahut hayırlı olan şeyleri emretsin, buyurdu. Ebû Mûsâ;
–Bunu da yapamazsa, deyince.
–Kötülük yapmaktan uzak dursun, çünkü o da bir sadakadır, buyurdu. 
(M2333 Müslim, Zekât, 55; B6022 Buhârî, Edeb, 33) [Riyâzü’s-Sâlihîn 141].

عن ابن عباس، رضي الله عنهما، قال‏:‏ قام فينا رسول الله صلى الله عليه وسلم بموعظة فقال‏:‏ ‏"‏يا أيها الناس إنكم محشورون إلى الله تعالى حفاة عراة غرلاً ‏{‏كما بدأنا أول خلق نعيده وعداً علينا إنا كنا فاعلين‏}‏ ‏‏(‏الأنبياء‏:‏ 103‏)‏‏ ألا وإن أول الخلائق يكسى يوم القيامة إبراهيم ، صلى الله عليه وسلم، ألا وإنه سيجاء برجال من أمتي ، فيؤخذ بهم ذات الشمال؛ فأقول‏:‏ يارب أصحابي؛ فيقال‏:‏ إنك لا تدري ما أحدثوا بعدك، فأقول كما قال العبد الصالح‏:‏ ‏{‏وكنت عليهم شهيداً ما دمت فيهم‏}‏ إلى قوله‏:‏ ‏{‏ العزيز الحكيم‏}‏ ‏)‏ (‏المائدة ‏:‏ 117،118‏)‏‏ فيقال لي ‏:‏ إنهم لم يزالوا مرتدين على أعقابهم منذ فارقتهم‏"‏ ‏‏(‏متفق عليه)(رياض الصالحين 165).‏‏‏ ‏

Ibn 'Abbas (May Allah be pleased with him) reported:
Messenger of Allah (ﷺ) said, "On the Day of Resurrection you will be assembled barefooted, naked and uncircumcised". He then recited: "As We began the first creation, We shall repeat it. (It is) a promise binding upon Us. Truly, We shall do it," and continued: "The first to be clothed on the Day of Resurrection will be (Prophet) Ibrahim. Then some of my Companions will be taken to the left, (i.e., towards Hell-fire) and when I will say, 'They belong to my Ummah, O my Rubb!' It would be said: 'You do not know what they invented after you had left them.' I shall then say as the righteous slave [i.e., 'Isa (Jesus (ﷺ)] said: 'And I was a witness over them while I was amongst them, when You took me up, You were the Watcher over them and You are a Witness to all things. If you punish them, they are Your slaves, and if You forgive them, verily, You, only You are the All-Mighty, the All-Wise.' I shall be told: 'They continued to turn on their heels since you parted from them".
[Al-Bukhari and Muslim][Riyad as-Salihin 165].

‘Ibn ‘Abbas (RA) a dit : « Le Messager de Dieu ﷺ nous prononça un jour un sermon où il dit : « O gens ! Vous êtes appelés à être rassemblés vers Dieu sans chaussures ni vêtements et non circoncis ». « De même que Nous avons commencé la première création, Nous la refaisons de nouveau. C’est là une promesse qui nous incombe et Nous en sommes parfaitement capable » (21.104). Notez bien que la première créature à être vêtue le jour de la résurrection sera Abraham (AS). Notez bien qu’on fera venir des hommes de ma communauté qu’on dirigera vers la gauche (l’Enfer) et que je dirai alors : « Seigneur ! Ce sont mes Compagnons ! » On me répondra : « Tu ne peux pas savoir ce qu’ils ont apporté comme innovations après toi ». Je dis comme a dit le vertueux esclave de Dieu (Jésus) : « Je fus témoin contre eux tant que je fus parmi eux et, lorsque Tu as repris mon âme, Tu fus leur observateur attentif et Tu es de toute chose témoin. Si Tu les tortures, ce sont Tes esclaves et si Tu les absous, c’est Toi certainement Le puissant et le Sage » (Sourate La Table verset 117 et 118). On me dit : « Ils n’ont pas cessé de retourner sur leurs pas depuis que tu les a quittés. (Unanimement reconnu authentique) [Riyad as-Salihin 165].

 İbn Abbâs (ra) anlatıyor:
Peygamber ￼ bize yaptığı bir vaaz ve nasihatta şöyle buyurmuştur: –Ey insanlar, siz, yalın ayak, çıplak ve sünnetsiz olarak Allah’ın huzurunda haşrolunacaksınız. Zira Allah, “Başlangıçta ilk yaratmayı nasıl yaptıysak, üzerimize aldığımız bir vaad olarak onu yine yapacağız. Biz bunu muhakkak yapacağız.”27 buyurdu. Bilin ki kıyamet gününde kendisine ilk elbise giydirilecek kimse, İbrahim (as) olacaktır. Yine bilin ki benim ümmetimden birtakım kimseler getirilecek ve sol tarafa sevk olunacaklar.
–Yâ Rabbi, bunlar benim ashâbımdır (onlara merhamet et), diyeceğim. –Onların senin ardından neler yaptıklarını sen bilmiyorsun, denilecektir. Ben de salih kul İsa’nın (as) dediği gibi:
Ben aralarında bulunduğum sürece onlara şahit idim. Ama beni içlerinden aldığında, artık onları yalnız sen görüyordun. Sen her şeye hakkıyla şahitsin. Eğer onlara azap edersen, şüphe yok ki onlar senin kullarındır. Eğer bağışlarsan, yine şüphe yok ki sen mutlak güç sahibisin, hüküm ve hikmet sahibisin,28 diyeceğim. Bunun üzerine bana:
–Sen onların aralarından ayrıldığın günden itibaren onlar, (gerisin geriye) dönmüştüler, denilecektir.
(M7201 Müslim, Cennet, 58; B3349 Buhârî, Enbiyâ, 8) [Riyâzü’s-Sâlihîn 165].

عن جابر رضي الله عنه أن رسول الله صلى الله عليه وسلم، أمر بلعق الأصابع والصحفة وقال‏:‏ ‏"‏إنكم لا تدرون في أيها البركة‏"‏ ‏‏(‏رواه مسلم‏).‏ 
وفي رواية له‏:‏ ‏"‏ إذا وقعت لقمة أحدكم ‏.‏ فليأخذها فليمط ماكان بها من أذى، وليأكلها، ولا يدعها للشيطان، ولا يمسح يده بالمنديل حتى يلعق أصابعه، فإنه لا يدري في أي طعامه البركة‏"‏‏.‏
وفي رواية له‏:‏ ‏"‏إن الشيطان يحضر أحدكم عند كل شيء من شأنه حتى يحضره عند طعامه، فإذا سقطت من أحدكم اللقمة فليمط ما كان بها من أذى ، فليأكلها، ولا يدعها للشيطان‏"‏‏.(رياض الصالحين 164).‏‏‏ ‏

Jabir (May Allah be pleased with him) reported:
Messenger of Allah (ﷺ) commanded the licking of fingers (after eating) and the cleaning of the dish, saying: "You do not know in what portion the Blessing (of Allah) lies". [Muslim][Riyad as-Salihin 164].

In another narration, Jabir said: Messenger of Allah (ﷺ) said, "When a morsel of any of you falls down, you should pick it up and remove any dirt or dust on it and then eat it; and don't leave it for Satan; and do not wipe your hand with the towel until you have licked your fingers, for you do not know in what portion of the food the Barakah* (of Allah) lies".

* Barakah is the abundance of goodness and its continuity.

Selon JAber (RA), le Messager de Dieu ﷺ a ordonné de se lécher les doigts et de racler le fond des ustensiles. Il a dit : « Vous ne savez pas dans quelle partie de votre manger se trouve la bénédiction de Dieu ». (Rapporté par Moslem) [Riyad as-Salihin 164].

Dans une autre version de Moslem : « Quand l’un de vous laisse tomber une bouchée par terre, qu’il en enlève toute saleté puis la mange afin de ne pas la laisser au Diable. Qu’il se lèche les doigts avant de les essuyer à la serviette car il ne sait pas dans quelle partie de son manger se trouve la bénédiction de Dieu ».

İbn Abbâs (ra) anlatıyor:
Peygamber ￼ bize yaptığı bir vaaz ve nasihatta şöyle buyurmuştur: –Ey insanlar, siz, yalın ayak, çıplak ve sünnetsiz olarak Allah’ın huzurunda haşrolunacaksınız. Zira Allah, “Başlangıçta ilk yaratmayı nasıl yaptıysak, üzerimize aldığımız bir vaad olarak onu yine yapacağız. Biz bunu muhakkak yapacağız.”27 buyurdu. Bilin ki kıyamet gününde kendisine ilk elbise giydirilecek kimse, İbrahim (as) olacaktır. Yine bilin ki benim ümmetimden birtakım kimseler getirilecek ve sol tarafa sevk olunacaklar.
–Yâ Rabbi, bunlar benim ashâbımdır (onlara merhamet et), diyeceğim. –Onların senin ardından neler yaptıklarını sen bilmiyorsun, denilecektir. Ben de salih kul İsa’nın (as) dediği gibi:
Ben aralarında bulunduğum sürece onlara şahit idim. Ama beni içlerinden aldığında, artık onları yalnız sen görüyordun. Sen her şeye hakkıyla şahitsin. Eğer onlara azap edersen, şüphe yok ki onlar senin kullarındır. Eğer bağışlarsan, yine şüphe yok ki sen mutlak güç sahibisin, hüküm ve hikmet sahibisin,28 diyeceğim. Bunun üzerine bana:
–Sen onların aralarından ayrıldığın günden itibaren onlar, (gerisin geriye) dönmüştüler, denilecektir.
(M7201 Müslim, Cennet, 58; B3349 Buhârî, Enbiyâ, 8) [Riyâzü’s-Sâlihîn 164].

ن أبي موسى رضي الله عنه قال‏: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ‏:‏ ‏"‏إن مثل ما بعثني الله به من الهدى والعلم كمثل غيث أصاب أرضاً فكانت منها طائفة طيبة، قبلت الماء فأنبتت الكلأ والعشب الكثير، وكان منها أجادب أمسكت الماء، فنفع الله بها الناس فشربوا منها وسقوا وزرعوا‏.‏ وأصاب طائفة منها أخرى ، إنما هي قيعان لا تمسك ماء ولا تنبت كلأ‏.‏ فذلك مثل من فقه في دين الله، ونفعه بما بعثنى الله به، فعلم وعلم، ومثل من لم يرفع بذلك رأساً، ولم يقبل هدى الله الذي أرسلت به‏"‏ (‏متفق عليه)‏ ‏(رياض الصالحين 162).‏‏‏

Abu Musa (May Allah be pleased with him) reported:
Messenger of Allah (ﷺ) said, "The similitude of guidance and knowledge with which Allah has sent me is like a rain which has fallen on some ground. A fertile part of earth has absorbed water and brought forth much grass and herbs. Another part, which is solid, held the water and Allah benefits men thereby, who drank and gave others to drink, and used it for irrigation. But some of it has fallen on a portion of sandy land which neither retains the water nor produces herbage. Such is the likeness of the man who understands the religion of Allah and who gets benefit of what Allah has sent me with; he learns and teaches others. It is also the likeness of the man who neither raises his head on that account (meaning he does not benefit from what the Prophet (ﷺ) was sent with) nor accepts Allah's Guidance with which I am sent".
[Al-Bukhari and Muslim][Riyad as-Salihin 162].

Abou Moussa (RA) a dit, le Messager de Dieu ﷺ a dit : « L’image de ce que Dieu a envoyé avec moi comme bonne direction et science est celle d’une pluie bienfaisante ayant atteint une terre. Une partie de cette terre était bonne. Elle absorba l’eau et fit pousser en abondance de l’herbe et de la verdure. Une partie était stérile mains retint l’eau à sa surface si bien que Dieu en a fait profiter les gens. Ils en burent et en abreuvèrent leurs animaux et leurs champs. Enfin une autre partie était plate et sablonneuse. Elle ne retint pas l’eau et ne fit pousser aucune verdure. Telle est l’image de celui qui a bien assimilé la Religion. Ainsi il tira profit de ce que Dieu envoya avec moi. Il l’apprit lui-même et l’enseigna aux autres ou de celui qui a appris cette science mais n’en tira lui-même aucun profit, ou enfin de celui qui n’a rien retenu de la bonne direction dont Dieu a fait l’objet de ma mission ». [Riyad as-Salihin 162].

Yine Ebû Mûsâ’dan (ra) rivayet edildiğine göre
Resûlullah ￼ şöyle buyurmuştur:
Allah’ın benimle gönderdiği hidayet ve ilim, bol yağmura benzer; bu yağmur suyu emen iyi bir toprağa yağar ve bol çayır ve ot bitirir.
Bir kısım toprak ise su emmeyen sert bir toprak olup, suyu tutar ve biriktirir; Allah Teâlâ o su ile insanları faydalandırır, insanlar ondan içerler, hayvanlarını sularlar ve onunla eker, biçerler.
Yine o yağmur öyle bir toprağa yağar ki orası kayalıktır;
ne suyu tutar, ne de ot bitirir.
İşte, Allah’ın dinini anlayan ve Allah’ın benimle gönderdiği hidayet ve ilimden faydalanan ve onları öğrenip başkalarına da öğreten kimse ile buna kulak asmayan ve benim getirdiğim hidayeti kabul etmeyen kimsenin misali budur. 
(M5953 Müslim, Fedâil, 15; B79 Buhârî, İlim, 20) [Riyâzü’s-Sâlihîn 162].

وعن عابس بن ربيعة قال‏:‏ رأيت عمر بن الخطاب ، رضي الله عنه ، يقبل الحجر -يعنى الأسود- ويقول‏:‏إني أعلم أنك حجر ما تنفع ولا تضر، ولولا أني رأيت رسول الله، صلى الله عليه وسلم، يقبلك ما قبلتك‏.‏ (‏متفق عليه‏)‏‏‏(رياض الصالحين 167).‏‏‏

'Abis bin Rabi'ah (May Allah be pleased with him) reported:
I saw 'Umar bin Al-Khattab (May Allah be pleased with him) kissing the Black Stone (Al-Hajar Al-Aswad) and saying: "I know that you are just a stone and that you can neither do any harm nor give benefit. Had I not seen Messenger of Allah (ﷺ) kissing you, I would not have kissed you".
[Al-Bukhari and Muslim][Riyad as-Salihin 167].

‘Abbas Ibn Rabi’a a dit : « J’ai vu ‘Omar Ibn Al Khattab (RA) embrasser la pierre noire (de la Ka’ba) en disant : « Je sais que tu es une pierre ne pouvant faire ni bien ni mal. Si je n’avais pas vu le Messager de Dieu t’embrasser, je ne t’aurais pas embrassée ». (Unanimement reconnu authentique)[Riyad as-Salihin 167].

Âbis b. Rebîa (ra) anlatıyor:
Ömer b. Hattâb’ı gördüm, Hacer-i Esved’i öperken şöyle diyordu: –Biliyorum ki sen bir taşsın, ne faydan dokunur, ne de zararın. Eğer Resûlullah’ın ￼ seni öptüğünü görmemiş olsaydım, seni öpmezdim. (B1597 Buhârî, Hac, 50; M3067 Müslim, Hac, 251) [Riyâzü’s-Sâlihîn 167].

Welcome to Athan Pro